Η Ενορία μας είναι η παλιότερη ενορία της Πεύκης και τιμά τον Άγιο Παντελεήμονα τον Ιαματικό ο οποίος είναι και ο Πολιούχος της Πόλεως. Πρὶν θεμελιωθεῖ καὶ κτιστεῖ ὁ μεγαλοπρεπής Ναός τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Πεύκης, προϋπήρχε ὁ υπόγειος Ναός που υπάρχει και σήμερα στο Πνευματικό κέντρο του Ναου καὶ τιμάτε ἐπ’ ονόματι του Αγίου Σπυρίδωνος. Ὁ Ναός θεμελιώθηκε το έτος 1937, από τον Τιτουλάριο, Επίσκοπο Ταλαντίου Παντελεήμονα, βοηθὸ τοῦ τότε Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Το Εκκλησάκι έμεινε χρόνια στα θεμέλια και τελείωσε μετά την κατοχή, όπου και λειτούργησε ως παρεκκλήσιο του Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Αμαρουσίου, οι Ιερείς του οποίου το εξυπηρετούσαν ὁ π. Λεωνίδας και ὁ π. Συμεών. Ὁ Κυρίως Ναός καθαγιάστηκε την 7η Νοεμβρίου 1965 υπό του πρώην Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Προέδρου Αττικής και Μεγαρίδος κυρού Ιακώβου.
Ὁ π. Χρίστος Γαμβρουλᾶς ήταν ο πρώτος εφημέριος του Ναού από τότε που έγινε ενορία μετά την κατοχή, υπηρέτησε τον Ναό για 55 χρόνια και εκοιμηθεί την 3η Ιανουαρίου του 2011. Είναι ὁ κτήτορας του Ιερού Ναού από τα θεμέλια μέχρι την αποπεράτωση του, το πρόσωπο του π. Χρίστου είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της Ενορίας καθώς και με ολόκληρής της πόλεως.
Ο διάδοχος του Αρχιμ. Χρίστου Γαμβρουλά, Πρωτ. Δημήτριος Μπουσδέκης 2010-2020 έδωσε μια άλλη σύγχρονη ποιμαντική πνοή στην Ενορία μας, δημιουργώντας την ιστοσελίδα του Ιερού Ναού http://www.agiospanteleimonas-pefkis.gr/ σχεδιάζοντας και υλοποιώντας μια πολύπλευρη ποιμαντική δράση που περιείχε Μαθήματα Παραδοσιακού Χορού, Καλλιτεχνικές Κατασκευές, Μαθήματα Βυζαντινής Αγιογραφίας, Μαθήματα Κοπτικής Ραπτικής αρχαρίων, Μαθήματα Πληροφορικής, Μελέτη Αγίας Γραφής, Ενοριακός Κινηματογράφος, Προσχηματικές Εκδρομές, Δημιουργία εβδομαδιαίου φυλλαδίου "Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ". Τὸν Ὀκτώβριο καὶ Νοέμβριο τοῦ 2011 προέβει στην ἀνάπλαση τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου στὸν ὑπόγειο χῶρο τοῦ Ναοῦ καθὼς καὶ τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.
ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Πισσάκης χρημάτισε πρόεδρος του Ταμείου Ἐνοριακῆς Δράσεως και συνεφημέριος και των δυο προαναφερθέντων προϊσταμένων του Ιερού Ναού. Χαρακτηριστικό για τον π. Παναγιώτη ήταν η επικοινωνία του με τους ανθρώπους η αμεσότητα του καθώς και η ευλάβεια του κατά την τέλεση τον ιερών ακολουθιών.
Σήμερα στὸν Ἱερὸ Ναὸ ὑπηρετοῦν:
Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Γκουγκούμης Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σταθόπουλος Πρόεδρος της Δ.Ε του Ταμείου Ενοριακής Δράσεως, Υπευθύνου Νεότητος, Υπευθύνου κατά των Αιρέσεων.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Μάλλιος Εφημερίου.
Στὸν Ἱερὸ Ναὸ φυλάσσονται σέ λειψανοθήκη Ἱερὰ Λείψανα προερχόμενα ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, Ἁγίου Γεωργίου καὶ Ἁγίου Νικολάου, καθώς και λείψανα του Άγιου Νεομάρτύρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνης .
Ἀπὸ τὴν Μηνιαία τοπικὴ ἐφημερίδα Βορείων Προαστίων Η ΘΕΣΗ
Καθεδρικὸς Ναὸς τῆς Πεύκης ὁ Ἅγιος Παντελεήμονας
Πέμπτη, 23 Δεκέμβριος 2010 09:17
Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τοῦ δήμου Πεύκης, τὴν 23 Δεκεμβρίου 2010 τὸ δημοτικὸ συμβούλιο μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση γνωμοδότησε ὑπὲρ τῆς ὀνομασίας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα σὲ Καθεδρικὸ καὶ Πολιοῦχο Ναὸ τῆς πόλης.
Είχε προηγηθεῖ ἀπόφαση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ χτίστηκε στὴν Πεύκη καὶ θεμελιώθηκε τὸ 1937. Τὸ 1965 καθηγιάστει, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1955 ἦταν Ἐνοριακὸς Ναός, μὲ πρῶτο ἱερέα τὸν Ἀρχιμανδρίτη Χρῆστο Γαμβρουλά.
Ὁ δήμαρχος Πεύκης Γιάννης Θεοδωρακόπουλος σὲ δηλώσεις τοῦ τόνισε:
«Ἦταν ἕνα θέμα ποὺ ἔμενε ἀνοικτὸ χρόνια. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ συμβούλιο ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ ἀρχιμανδρίτη Χρήστου Γαμβρουλᾶ πῆρε πράσινο ἀπὸ τὸ νέο Μητροπολίτη τὸ καλοκαίρι καὶ προχώρησε ἀμέσως. Ἦταν γιὰ ἐμᾶς ἱερὸ χρέος νὰ δεχτοῦμε τὴν πρόταση, τὴν ὥρα μάλιστα ποὺ ὁ πατέρας Χρῆστος ἔχει σοβαρὰ προβλήματα ὑγείας καὶ ὅλοι του εὐχόμαστε νὰ τὰ ξεπεράσει».
Βιογραφία Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού
Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Δι' ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.
Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια (βλέπε 30 Μαρτίου). Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (βλέπε 26 Ιουλίου) που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας.
Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.
Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.
Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά.
Πηγή https://www.saint.gr/2075/saint.aspx
Βιογραφία Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου
Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων,
Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι.
Ἀμφὶ δωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε.
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.
Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.
Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.
Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ' 2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα. Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο.
Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.
Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.
Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Τοποθετήθηκε στον Ναό των Αγίων Αποστόλων μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας (βλέπε 11 Φεβρουαρίου). Παρέμεινε στην βασιλίδα των πόλεων μέχρις ότου ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος λίγες μέρες πριν την πτώση πήρε τα δύο λείψανα και τα μετέφερε μέσω Σερβίας, Θράκης και Μακεδονίας στη Παραμυθιά της Ηπείρου. Τρία χρόνια περιπλανήθηκε από τόπο σε τόπο μέχρις ότου φτάσει στην Κέρκυρα. Όλο αυτό το διάστημα είχε τοποθετήσει τα λείψανα σε σακιά με άχυρα και όποιος τον ρωτούσε τους έλεγε πως είναι τροφή για το υποζύγιό του. Το 1456 μ.Χ. έφτασε στην Κέρκυρα γιατί πίστευε πως τα λείψανα θα ήταν ασφαλισμένα. Τα Επτάνησα εκείνη την εποχή βρίσκονταν κάτω από την εξουσία των Ενετών. Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος βρήκε ένα συμπολίτη του πρόσφυγα τον ιερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη και του κληροδότησε το λείψανο του Αγίου.
Μετά τον θάνατο του ο Γεώργιος Καλοχαιρέτης άφησε κληρονομιά στους γιούς του στο Λουκά και Φίλιππο το λείψανο του Άγιου Σπυρίδωνα Οι δύο αδελφοί θέλησαν να μεταφέρουν το λείψανο στην Βενετία. Η υπόθεση μάλιστα εκδικάστηκε από την Ενετική Γερουσία. Το ανώτατο δικαστικό όργανο του κράτους αποφάσισε ότι το λείψανο αποτελεί ιδιοκτησία των αδελφών, άρα διατηρούν το αναφαίρετο δικαίωμα να το μεταφέρουν όπου εκείνοι επιθυμούν. Τελικά όμως η μεταφορά δεν πραγματοποιήθηκε διότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από τον Κερκυραϊκό λαό και το ανώτατο δικαστικό όργανο δεν επέμεινε και επικράτησε η σκέψη ότι δεν έπρεπε να δημιουργούνται δυσαρέσκειες στους λαούς οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τη Βενετική σημαία. Το 1512 μ.Χ. συντάχθηκε στην Άρτα δωρητήριο συμβόλαιο στο όνομα της Ασημίνας Καλοχαιρέτη, κόρη του Φιλίππου, η οποία παντρεύτηκε τον Σταμάτιο Βούλγαρη και η οποία με τη σειρά της άφησε διαθήκη που χρονολογείται από τις 25 Νοεμβρίου 1571 μ.Χ. και ορίζει πως το Ιερό Λείψανο του Αγίου παραμένει ως κληρονομιά στους γιούς της και στους απογόνους τους.
Ο ναός ο οποίος στεγάζει σήμερα το σκήνωμα του σγίου, κτίστηκε στα 1589 μ.Χ. και ανήκει στο ρυθμό της μονόκλιτης βασιλικής. Το ψηλό και πυργωτό καμπαναριό, ως συμπλήρωμα του ναού, κτίστηκε το 1620 μ.Χ. Το σημερινό τέμπλο του ναού, κατασκευασνμένο από μάρμαρο της Πάρου, κατασκευάστηκε το 1864 μ.Χ. και είναι έργο του αυστριακού αρχιτέκτονα Μάουερς. Η ουρανία είναι ζωγραφισμένη από τον Κερκυραίο ζωγράφο Νικόλαο Ασπιώτη το 1852 μ.Χ., ενώ οι εικόνες του τέμπλου είναι φτιαγμένες από τον επίσης Κερκυραίο ζωγράφο, Σπύρο Προσαλένδη. Η σημερινή λάρνακα φτιάχτηκε στη Βιέννη το 1867 μ.Χ. Είναι από σκληρό, πολυτελές ξύλο με εξωτερική ασημένια επένδυση. Βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στην κρύπτη, η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για να δεχθεί το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες ξένοι και ντόπιοι επισκέπτες. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα, του Άγιου Γεράσιμου και του Αγίου Διονυσίου.
Στην Κέρκυρα το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται τέσσερις φορές το χρόνο. Την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629 μ.Χ. Το Μεγάλο Σάββατο γιατί το έτος 1533 μ.Χ. το νησί επλήγη από μεγάλη καταστροφή της σοδιάς των σιτηρών. Την 11η Αυγούστου για την διάσωση του νησιού από σφοδρή επιδρομή των Τούρκων το 1716 μ.Χ. και την πρώτη Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου για δεύτερη επιδημία πανώλης το 1673 μ.Χ.